Vísitölutrygging er þjóðarrán

350 þúsund manneskjur er ekki stór hópur en það er fámennt og góðmennt í heild. við sem þjóð erum að láta okkur berast með þeim öldum sem skella á land í takt við pólitík sem er andvana, þið hafið kosið aftur og aftur  þessa kjána sem sitja við stýrið í dag, þetta eru fagugalar sem ríghalda sér í stóla og laun. þetta eru menn sem hafa jú pólitískann áhuga en þeir semja sjálfir sínar eigin leikreglur og landslög, þeir semja um sín eigin laun og sem eftirlaun. Þeir eru með leikritið í sínum höndum vitandi að þeir koma til með að sitja næsta kjörtímabil.í fyrsta skifti sem ég kaus þá kaus ég hundinn hans Aberts - Lúsí það var gáfulegasta kvikindið á þeim tíma svo prófaði ég Íslandsflokkinn síðast, ekki voru þær kosningartölur góðar fyrir þann flokk í úslitum en ég tel að ef sá flokkur hefði verið með í ráðum á þingi í dag hefðu hlutirnir litið öðruvísi út, eins og einn snillingurinn sagði ef það hefði verið dreginn út ein manneskja af handahófi úr þjóðskránni hefði sú sama tekist betur að stýra þjóðarfleyginu á milli skerja  í því brimi sem við eigum við að etja í dag. Oft hefur mér ofboðið en en nú er komið nóg, Davíð hefði átt að hætta þegar hann lenti á spítala á sínum tíma þá var hann á toppnum í ruglinu. Geir Harði er með sársaukafullt andlit sem talar máttlaust í þágu almennings og ber lygar um að allt sé að fara í betri farveg eftir fáeina daga en það eru tugir dagar á meðan eru fyrirtæki og almúgi sem lyggja eins og sjúklingar á bráðadeild og blæða út í eitt. Það vantar aðhald og eftirlit þá innra eftirlit sem er eins og gestapo og fylgist með þessum mönnum svo þeir taki okkur ekki í þurt eins og hefur gerst síðustu 40 ár það vantar ábyrga stjórn fyrir okkur Íslendinga menn sem eru ekki af þessum toga sem leitt hafa okkur í þessa vosbúð sem við upplifðum í móðurharðindum, þessir menn eru arðræningjar og lygarar kúgarar í valdi pólitískra valda, þessir menn eru sofandi blindir og  hrokafullir eftir þessa setu á valdastóli í öll þessi ár tími er koninn á breitingar gott fólk. það eru mörg dæmi sem hægt er að tyggja á, til að sýna þá vitfyrringu sem einkennir okkar pólitík Vísitölutrygging það er eitt sem okkar kúgarar hnoða ofan í okkur, Ef við tökum íbúðarkaup á Spáni sem dæmi þá veistu fyrstu útborgunn og þá síðustu og eftir að þú greiðir af fyrsta láni þá lækkar höfuðstóllinn, þið vitið hverninn þetta er á fróni það lækkar ekkert fyrstu árinn þið eruð þrælar Bankanna, Jú það er hægt að fara út í margann raunasálminn með það sem er að í okkar kerfi og það sem er okkur 350.000 sálunum til ama og pirrings. það má smíða nýtt hagkerfi og ný viðmið sem eru til þess fallinn að verða okkar börnum til betri framtíðar og velsældar, það má henda þessari peningapólitík og stofna fjölskykdupólitík sem heldur vatni og stuðlar að samkend og hlýhug. burt með ykkur ríkistjórn ! 

Nokkrir til að hafa við diskinn.

Enginn verður óbarinn boxari 

Sjaldan fellur róninn langt frá flöskunni 

Oft eru bílstjórar útkeyrðir 

Betra er að hlaupa í spik en kekki 

Betra er að drepa tímann en sjálfan sig 

Betra er að ná áfanga en að ná fanga 

Betra er að vera eltur en úreltur 

Oft kemst magur maður í feitt 

Oft eru lík fremur líkleg 

Betra er að sofa hjá en sitja hjá 

Oft verða slökkviliðsmenn logandi hræddir 

Oft eru dáin hjón lík 

Betra er að fara á kostum en taugum 

Greidd skuld, glatað fé 

Margur bílstjórinn ofkeyrir sig 

Oft hrekkur bruggarinn í kút 

Margur fær sig fullsaddan af hungri 

Oft fara bændur út um þúfur 

Víða er þvottur brotinn 

Margur bóndinn dregur dilk á eftir sér 

Oft eru læknar með lífið í lúkunum 

Oft veldur lítill stóll þungum rassi 

Oft er bankalán ólán í láni 

Betra er að vera á milli svefns og vöku en stafs og hurðar 

Svona skapaði Guð Adam og Evu 

Dag einn í aldingarðinum Eden heyrðist Eva kalla til Guðs;

Drottinn minn, það er smá vandamál!

"Hvað er að Eva mín?"

"Drottinn minn, ég veit að þú skapaðir mig og hefur útvegað mér þennan fallega garð og öll þessi yndislegu dýr og þennan frábæra fyndna snák en ég er bara ekki hamingjusöm".

"Af hverju ertu ekki hamingjusöm Eva mín?"

"Drottinn minn, ég er einmana.  Og ég er orðin hundleið á eplum"

"Jæja Eva mín,fyrst svo er þá er ég með lausn á málinu.  Ég skal búa til mann handa þér"

"Hvað er "mann" Drottinn minn?"

"Það er "maður" Eva mín.  Hann verður gölluð lífvera, með marga slæma eiginleika.  Hann mun ljúga, svindla, hann verður hégómlegur og mun á allan hátt verða þér til vandræða.

En.... hann verður stærri, fljótari og sterkari en þú og honum mun þyka gaman að veiða og drepa fyrir þig.  Hann mun líta mjög kjánalega út þegar hann er æstur.tja....já...þínum líkalegu þörfum.  Hann verður húmorslaus og mun elska að taka þátt í baranlegum hlutum eins og að slást og sparka bolta til og frá.  Hann verður ekki mjög greindur svo hannmun þurfa leiðsögn þína til að hugsa skýrt."

"Hljómar vel" sagði Eva og lyfti annarri augabrúninni háðslega.

"Hverju þarf ég svo að fórna?"

"Tja, já, jæja þú getur fengið hann með einu skilyrði"

"Og hvaða skilyrði er það Drottinn?"

"Eins og ég sagði, hann verður stoltur, hrokafullur og sjálfsánægður.......

Svo þú verður að leyfa honum að halda að ég hafi skapað hann fyrst.........."

"Þetta verður leyndarmálið okkar......bara tveggja kvenna á milli!!!"

Þýðingar á erlendum ástarsögum eru stundum skondnar

Þegar þau höfðu fylgt Tom og Honoríu til dyra tók Max handleggina af öxlum Celine og nuddaði hnakkann.

Langir fótleggirnir voru huldir flottum reiðstígvélum til hálfs en að ofan var hann í fallegri ullarpeysu.

Hún þandi út augun af undrun

Hún hafði alltaf gengið með það í bakhöfðinu að Tom væri kannski bara að hitta hana til  að geðjast föður sínum

Hún flatti lófann á brjóstkassa hans

Hún var ávallt með brosið á reiðum höndum

Hann hélt augnaráði hennar föstu og renndi vörum yfir mjaðmir hennar og brjóst

Nokkur gullkorn

Hamingjan er ferðalag, ekki áfangastaður

Sinntu starfi þínu eins og þú þarfnist ekki peninganna

Elskaðu eins og þú hafir aldrei verið særð

Dansaðu eins og engin sjái til þín

Viðvörun á vínflöskum

Nú er verið að hanna viðvörunarmerki í Bandaríkjunum til að setja á áfengisflöskur. Ljósrit af því fór á flakk, svo hér
má sjá sýnishorn af því sem Bandaríkjamenn ætla hugsanlega að setja á allar vínflöskur:

1) Þú átt á hættu að dansa eins og fífl ef þú drekkur úr þessari flösku.

2) Neysla áfengis getur orðið þess valdandi að þú segir sömu leiðinlegu söguna aftur og aftur, þar til vini þína langar
mest til að berja þig.

3) Neysla áfengis getur orðið til þess að þú "þegir þlutina þvona".

4) Neysla áfengis getur komið þeirri ranghugmynd inn hjá þér að fyrrverandi elskhugar þrái að heyra í þér klukkan
fjögur að morgni.

5) Neysla áfengis getur orðið þess valdandi að þú hafir ekki hugmynd um hvar nærbuxurnar þínar eru niðurkomnar.

6) Neysla áfengis getur orðið til þess að þegar þú opnar augun morguninn eftir sjáirðu eitthvað sem vekur þér ótta
(eitthvað, sem þú getur ómögulega munað hvað heitir).

7) Neysla áfengis getur valdið því að þú teljir þig miklu laglegri, og gáfaðri en þú ert, sem getur leitt til óteljandi vandræða

 

Frábær mynd

Uhh Langt síðan síðast,get seint orðið bloggari ársins só what

Ég rakst á þessa mynd á ferðalagi mínu um netið og það sló í gegn frábærir litir og frábær stemma í myndini varð alveg svakalega skotinn það var því miður ekkert um höfund eða hvaðan hún kemur þarna var bara þessi mynd svakafína mynd!ég ætla leyfa þeim sem hafa gaman af list að njóta

Siðferðisvandi íslenskra stjórnmála

Siðferðisvandi íslenskra  stjórnmála er einfaldlega sá,  að  við  ----  Íslenskur almenningur  og þar með taldir stjórnmálamennirnir ---- höfum verið svo önnum kafin við að byggja upp efnahagslegt velferðakerfi, kerfi sem á að sinna öllum okkar þörfum og löngunum, að við höfum ekki mátt vera að því að huga að þeim siðferðisgrunni, sem allt báknið hvílir á.

samlíf Hjóna

Oft hef ég setið við litla, rennandi lænu. Það er alltaf eins, sama hljóðláta lag, sama grænkan á botni, sem svignar undir værum gárum sömu smádýrin sem hrærast þarna niðri, lítill fiskur sem skýst í skjól við blómin, hann þenur uggann sinn á móti straumnum, hann felur sig undir steini. Hve fábreytilegt . Og samt: Hversu ríkt að fjölbreytni. Þannig er samlíf hjóna, stillt, látlaust, lágvært, hefur ekki marga nýlundu, og þó er það rennandi eins og vatnið, samt á það lag eins og vatnið, ljúft þeim manni, sem þekkir það, einmitt af því hann þekkir það. Það er án skrauts og þó breiðist yfir það ljómi, sem rífur ekki venjulegan gang þess, eins og þegar geislar mánans falla á vatnið og sýna hljóðfærið sem það leikur lag sitt á. Þannig er samlíf hjóna.

Sören Kierkegaard.

Gegnum lífið hef ég lært

	Gegnum lífið hef ég lært
Að við getum ekki látið neinn elska okkur.  Það eina sem við getum gert er að vera tilbúin að taka við ást.  Afgangurinn er í guðs höndum.   Að sama hve mikið við látum okkur annt um suma, þá láta þeir sig það engu varða   Að það getur tekið mörg ár að byggja upp traust, en ekki nema nokkrar sekúndur að bregðast því.   Að það sem skiptir máli er ekki hvað við eigum, heldur hverja við eigum að.   Að það er aðeins hægt að komast takmarkað áfram á útlitinu einu saman, því þegar öllu er á botninn hvolft  er það það sem er innra með okkur sem skiptir máli.   Að við eigum aldrei að bera okkar eigin getu sama við það besta sem aðrir geta.   Að það tekur ekki nema örskamma stund að gera hluti sem við getum átt eftir að sjá eftir það sem eftir er ævinnar.   Að það mun taka okkur langan tíma að verða að þeim manneskjum sem við þráum að verða.   Að við ættum alltaf, alltaf að skilja sátt við okkar nánustu, því hver veit nema þetta sé í síðasta sinn sem við hittum þá.   Að við getum haldið áfram að reyna löngu eftir að okkur finnst við vera búin að gefast upp.   Að við berum ábyrgð á gerðum okkar, sama hvernig líðan okkar er í það og það skiptið.   Að annað hvort stjórnum við viðhorfum okkar eða við látum þau stjórna okkur.   Að það hve mikla peninga við höfum er ekki ávísum á lífshamingju.   Að sannir vinir eru þeir sem við getum gert allt eða ekkert með en samt notið þess að vera með þeim.   Að Stundum er það einmitt sá/sú sem við bjuggumst við að myndi sparka í okkur liggjandi, sá/sú sem reisir okkur upp.   Að þegar við erum illa fyrir kölluð þá erum við illa fyrir kölluð.  En það gefur okkur samt ekki rétt á að vera ósanngjörn við aðra.   Að þótt einhver elski okkur ekki eins og við viljum, þýðir það ekki endilega að viðkomandi elski okkur ekki af öllu hjarta.   Að þroski og fjöldi afmælisdaga fara ekki endilega saman, heldur fer þroskinn eftir því sem við höfum upplifað og gengið í gegnum.   Að við ættum aldrei að segja börnum okkar að draumar þeirra og vonir séu óraunhæfir.  Ímyndið ykkur hve sorglegt það yrði ef þau færu að trúa því.   Að sama hve góða vini við eigum, þá geta þeir líka sært okkur og þess vegna verðum við að vera tilbúin að fyrirgefa.   Að lífið heldur áfram þó okkur finnist heimur okkar vera að hrynja og hjörtu okkar að bresta.   Að fortíð okkar og aðstæður geta haft mikið að segja um hvaða mannsekjur við höfum að geyma i dag, en það erum samt við og aðeins við sem erum ábyrg fyrir gerðum okkar.   Að þegar okkur finnst við ekki geta meira, þá eigum við inni kraft sem kemur fram þegar við þörfnumst hann mest. Megi lífið færa ykkur gelði og hamingju í hjarta.

F.E.A.R. Extraction Point

Var að klárann Gef honum 3 og hálfa af fimm mögulegum ***½

hehe fannst hann vera tilturlega auðveldur nokkur ný vopn það er ok grafík já sama leikjavél og síðast sama thema  hmmm  jamm ágætis afþreiging  endirinn  hvar er hann ?  hann endaði  bara  hehe

 

 

 

Sögur með boðskap

VANDAMÁLATRÉÐ

 

Smiðurinn sem ég réð til að hjálpa mér að gera upp gamalt sveitabýli, hafði nýlokið erfiðum fyrsta degi í vinnunni.                   

Hann var klukkutíma of seinn í vinnuna vegna þess að það sprakk dekk á bílnum, rafmagnssögin hans gafst upp, og nú neitaði forni pallbíllinn hans að fara í gang.    

Meðan ég keyrði hann heim, sat hann við hlið mér í steingerfðri þögn.

Þegar við vorum komnir, bauð hann mér inn til að hitta fjölskylduna.                  

Þar sem við gengum að útidyrunum, stoppaði hann stuttlega við lítið tré og snerti trjágreinarnar með báðum höndum.

Eftir að hann opnaði hurðina, varð á honum undursamleg breyting. Sólbrúnt andlit hans rifnaði í brosi og hann faðmaði börnin sín tvö og kyssti konuna sína. 

Seinna gekk hann með mér að bílnum mínum. Við gengum framhjá trénu og forvitnin náði tökum á mér.

 Ég spurði hann um það sem ég hafði séð hann gera fyrr um kvöldið. 

"Æ, þetta er vandamálatréð mitt," svaraði hann.  "Ég veit að ég kemst ekki hjá vandamálum í vinnunni, en það er eitt sem víst er, að þau eiga ekki heima á heimili mínu hjá konu minni og börnum. Þannig að ég hengi þau á tréð þegar ég kem heim á kvöldin. Síðan tek ég þau aftur af trénu á morgnana."  

 "Það skrýtna er," sagði hann og brosti,  "að þegar ég kem út á morgnana og tek þau upp, þá eru þau ekki næstum eins mörg og mig minnti að ég hefði hengt upp kvöldið áður."

***

Lífsreglur - Stórir Steinar

Dag einn var sérfræðingur í tímaskipulagningu að tala fyrirframan hóp viðskiptafræðinema. Til að koma meiningu sinni almennilega til skila, þá notaði hann sýnikennslu sem nemendurnir gleyma aldrei.

Þar sem hann stóð fyrir framan þennan hóp af metnaðarfullu fólki, þá sagði hann: "Jæja, þá skulum við hafa próf."

Hann tók upp 5 lítra krukku með stóru víðu opi, og setti hana á borðið fyrir framan sig. Svo tók hann um það bil 10 hnefastóra steina og varfærnislega kom þeim fyrir í krukkunni, einn af einum.

Þegar krukkan var full, og ekki hægt að koma fleiri steinum í hana, þá spurði hann: "Er krukkan full?"

Allir í bekknum svöruðu: "Já."

"Jæja?" sagði hann. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu með möl. Því næst sturtaði hann smá möl í krukkuna og hristi hana um leið sem orsakaði það að mölin komst niður í holrúmin á milli stóru steinanna. Svo spurði hann hópinn aftur:

"Er krukkan full?"

Í þetta sinn grunaði nemana hvað hann var að fara.
"Sennilega ekki," svaraði einn þeirra.

"Gott!" svaraði sérfræðingurinn. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu af sandi. Hann hellti úr henni í krukkuna og sandurinn rann í öll holrýmin sem eftir voru milli malarinnar og stóru steinanna.

Enn spurði hann: "Er krukkan full?"

"NEI!" æptu nemendurnir.

Aftur svaraði hann: "Gott!"

Hann tók því næst könnu af vatni og hellti í krukkuna þar til hún var alveg full. Svo leit hann á bekkinn og spurði:
"Hver er tilgangur þessarrar sýnikennslu?"

Einn uppveðraður nemandinn rétti upp höndina og sagði, "Tilgangurinn er að sýna, að það er sama hversu full dagskráin hjá þér er, ef þú virkilega reynir, þá geturðu alltaf bætt fleiri hlutum við!"

"Nei." Svaraði sérfræðingurinn. "Það er ekki það sem þetta snýst um. Sannleikurinn sem þetta dæmi kennir okkur er þessi: Ef þú setur ekki stóru steinana í fyrst, þá kemurðu þeim aldrei fyrir."


Hverjir eru ‘stóru steinarnir' í þínu lífi? Börnin þín... Fólkið sem þú
elskar... Menntunin þín... Draumarnir þínir... Verðugt málefni... Að kenna eða leiðbeina öðrum... Gera það sem þér þykir skemmtilegt... Tími fyrir sjálfa(n) þig... Heilsa þín... Maki þinn.

Mundu að setja STÓRU STEINANA í fyrst, eða þú munt aldrei koma þeim fyrir.

Ef þú veltir þér upp úr litlu hlutunum (mölin, sandurinn,
vatnið) þá fyllirðu líf þitt með litlum hlutum sem skipta í raun ekki máli og þú munt aldrei hafa þann tíma sem þú þarft til að eyða í stóru mikilvægu hlutina í þínu lífi (stóru steinarnir).

Semsagt, í kvöld, eða í fyrramálið, þegar þú hugsar um þessa stuttu sögu, spurðu þig þá að þessarri spurningu:
"Hverjir eru ‘stóru steinarnir' í mínu lífi?"
Settu þá svo fyrst í krukkuna.
hef rekist á þessa speki oft og víða og finnst hún eiga erindi við okkkur öll.  Sjaldan er góð [speki] of oft [sögð].

***

"I'm a fighter by nature and nothing will ever change that"   Anastacia.  Hún greindist með krabbamein 2003 og létt þessi orð falla í viðtali af því tilefni.

***

Ljósið sigrar myrkrið

"Það eru tvö herbergi. Annað er almyrkvað og hitt er albjart. Milli þessara herbergja er hurð. Hvað gerist ef þú opnar hana? Fer myrkrið inn í bjarta herbergið eða fer ljósið inn í dimma herbergið? Auðvitað fer ljósið inn í dimma herbergið, en samt minnkar ekki birtan í bjarta herberginu. Ljósið sigrar alltaf". Höf ókunnur.  Rakst á þessa sögu á síðuflakki mínu, svo sannarlega orð að sönnu.

 

***

Englar á ferð

Two traveling angels stopped to spend the nightgh in the home of a wealthy family.
The family was rude and refused to let the angels stay in the mansion's guest room.
Instead the angels were given a small space in
the cold basement.
As they made their bed on the hard floor, the
older angel saw a hole in the wall and repaired it.
When the younger angel asked why, the older angel replied:
"Things aren't always what they seem."

The next night the pair came to rest at the house of a very poor, but very hospitable farmer and his wife.
After sharing what little food they had the couple let the angels sleep in their bed where they could have a good night's rest.

When the sun came up the next morning the angels found the farmer and his wife in tears.
Their only cow, whose milk had been their sole
income, lay dead in the field.

The younger angel was infuriated and asked the
 older angel how could you have let this happen?
The first man had everything, yet you helped him, she accused.
The second family had little but was willing to
share everything, and you let the cow die..

"Things aren't always what they seem," the older angel replied.

"When we stayed in the basement of the mansion, I noticed there was gold stored in that hole in the wall. 

Since the owner was so obsessed with greed and unwilling to share his good fortune, I sealed the wall so he wouldn't find it."

"Then last night as we slept in the farmers bed,
the angel of death came for his wife. I gave him
the cow instead.

Things aren't always what they seem."

Sometimes that is exactly what happens when things don't turn out the way they should. If you have faith, you just need to trust that every out come is always to your advantage. You just might not know it until some time later... höf ókunnur fékk þetta sent í tölvupósti

***

Hvolpar

A farmer had some puppies he needed to sell. He painted a sign advertising the pups and set about nailing it to a post on the edge of his yard.  As he was driving the last nail into the post, he felt a tug on his overalls. He looked down into the eyes of a little boy.
Mister," he said, "I want to buy one of your puppies."  "Well," said the farmer, as he rubbed the sweat off the back of his neck, "these puppies come from fine parents and cost a good deal of money."  The boy dropped his head for a moment. Then reaching deep into his pocket, he pulled out a handful of change and held it up to the farmer. "I've got thirty-nine cents. Is that enough to take a look?"

"Sure," said the farmer. 

And with that he let out a whistle, "Here, Dolly!" he called. Out from the doghouse and down the ramp ran Dolly followed by four little balls of fur.
The little boy pressed his face against the chain link fence. His eyes danced with delight. As the dogs made their way to the fence, the little boy noticed something else stirring inside the doghouse.

Slowly another little ball appeared; this one noticeably smaller. Down the ramp it slid. Then in a somewhat awkward manner the little pup began hobbling toward the others, doing its best to catch up.

"I want that one," the little boy said, pointing to the runt.
The farmer knelt down at the boy's side and said, "Son, you don't want that puppy. He will never be able to run and play with you like these other dogs would."  With that the little boy stepped back from the fence, reached down, and began rolling up one leg of his trousers. In doing so he revealed a steel brace running down both sides of his leg attaching itself to a specially made shoe.
Looking back up at the farmer, he said, "You see sir, I don't run too well myself, and he will need someone who understands." höf ókunnur.  Stal þessu af síðunni hans Árna Sal

***

"Cogito ergo sum" (Ég hugsa, þess vegna er ég)René Descartes

***

"Some people come into our lives and quickly go.  Others stay for a while and leave foodprints in our hearts and we are never ever the same" Höf ókunnur

***

 Ævintýri frosksins ... 

Einu sinni, fyrir langa löngu fóru froskar í keppni. Markmiðið var að ná upp á topp á háum turni. Margt fólk safnaðist saman til að horfa á þá og hvetja.

Keppnin byrjaði.

Í raun og veru hefur fólkið líklega ekki trúað því að það væri mögulegt fyrir froskana að komast efst upp á turninn, svo að allt sem maður gat heyrt frá áhorfendum var af þessum toga:

"Ohhhh þvílík fásinna !!! Þeir geta þetta aldrei !"

Einn og einn froskur fór að heltast úr lestinni en einn hélt ótrauður áfram.

Og fólkið hélt áfram :

"... Þvílík fásinna !!! Þeim tekst þetta aldrei!..."

Og froskarnir játuðu sig sigraða, nema þessi eini sem hélt sínu striki.

Að lokum, voru allir froskarnir hættir keppni, nema þessi eini sem einn og óstuddur, með ótrúlegri eljusemi og dugnaði, náði toppi turnsins.

Hina keppendurna langaði að vita hvernig hann fór að.

Einn af þeim gekk til hans til að spyrja, hvernig í ósköpunum hann hafði farið að því að halda þetta út og klára keppnina.

Og komst þá að því að hann ... var heyrnarlaus!

Boðskapurinn ... hlustaðu aldrei á fólk sem hefur þann leiða vana að vera neikvætt og sjá skít í hverju horni ... vegna þess að það rænir þránni úr hjarta þínu! Minntu sjálfan þig alltaf á mátt þeirra orða sem við heyrum og lesum. Þess vegna þarftu alltaf að hugsa jákvætt.

JÁKVÆ%u0110NI !

Niðurstaða:

Lokaðu eyrunum fyrir hverjum þeim sem segir þér að þú getir ekki og munir ekki ná þeim markmiðum sem þú stefnir að til þess að láta drauma þína rætast. Stefndu hátt, hlustaðu á eigin rödd og hjarta og vertu JÁKVÆ%u0110UR, þá öðlastu allt það sem þú sjálfur vilt. Höfundur ókunnur, fékk þetta sent í tölvupósti fyrir langa löngu.

***

Sérstakt tilefni...

Vinur minn opnaði undirfataskúffu konu sinnar og tók upp gjafapakka vafinn
inní silkipappír:
"Þetta er enginn venjulegur pakki."
Hann opnaði pakkann og starði á bæði pappírinn og undirfötin sem í honum
voru.
"Ég gaf henni þetta þegar við fórum til New York í fyrsta sinn fyrir 8 eða
9 árum síðan. Hún hefur aldrei farið í þetta. Var að spara það fram að
sérstakri stund.
Eða . . . ég held hún hafi verið að spara það."

Hann færði sig nær rúminu
og setti pakkanum hjá hinum fötunum sem hann ætlaði að taka með á
jarðarfararstofuna, konan hans var nýlátin.

Hann sneri sér að mér og sagði:
"Það á aldrei að geyma eitthvað til þess að nota það á sérstakri stund.
Hver dagur er sérstök stund."
Ég held enn að þessi orð hafi breytt lífi mínu.
Núna les ég meira og þríf minna.
Ég sit í garðinum án þess að hafa áhyggjur af neinu.
Ég eyði meiri tíma með fjölskyldunni og minni tíma í vinnunni.
Ég ski ldi það þarna að lífið á að vera uppspretta reynslu sem maður á að njóta en ekki aðeins að þrauka í gegnum.

Ég geymi ekki ekki neitt lengur, ég nota kristalsglös á hverjum degi.

Ég fer í nýju fötunum mínum í búðina,
ef mig langar til þess.
Ég geymi ekki uppáhalds ilmvatnið mitt fyrir sérstök tækifæri. Ég nota það hvenær sem mig langar til.

Orðin "einhverntíman" og "einhvern daginn" eru
að hverfa burt úr orðaforða mínum.  Ef það er þess virði að sjá, hlusta eða gera, þá vil ég sjá hlusta og gera það núna.

Ég veit ekki hvað eiginkona vinar míns hefði gert ef hún hefði vitað að hún yrði ekki með okkur
morguninn eftir, það getur enginn vitað.

Ég held að hún hefði hóað í fjölskyldu sína og nánustu vini.
Hún gæti jafnvel hafað kallað á gamla vini til að koma sátt á fornar deilur. Ég vil líka gjarnan trúa því að hún hefði farið út að borða á
kínverskan veitingastað, sem var hennar uppáhald.

Það eru þessir litlu hlutir sem ég myndi sjá eftir að hafa e kki gert, ef ég vissi að minn tími
væri kominn.
Ég myndi sjá eftir því að hafa ekki gert þetta vegna þess að ég mun aldrei framar sjá vini mína, og bréf . . . bréf sem ég ætlaði alltaf að skrifa. ....
. "einhverntíman."
Ég myndi sjá eftir því og vera sorgmædd vegna þess ég sagði hvorki systkinum mínum né börnum nógu oft hversu mjög mér þætti vænt um þau.
Núna reyni ég hvorki að fresta, tefja eða geyma nokkuð sem gæti fært gleði og hlátur inní líf okkar.
Og á hverjum morgni segi ég við sjálfa mig þetta er minn sérstaki dagur.

Hver dagur, hver stund, hver mínúta er sérstök.

Mundu að  "Einhvern daginn"
er langt í burtu . . . eða kemur kannski aldrei. . . Höf ókunnur, fékk þetta í tölvupósti fyrir langa löngu 

Lítil saga um ljósið

Einu sinni var indverskur fursti. Hann átti tvo syni. Dag einn ákvað hann að sá vitrari þeirra myndi erfa ríkið eftir sinn dag. Hann lét þá báða hafa ákveðna fjárupphæð og sagði þeim að kaupa eitthvað, sem fyllt gæti stærsta hallarsalinn. Sá eldri fór strax að leita. Hann vantaði eitthvað sem var ódýrt og fyrirferðamikið. Á torginu sá hann mann sem var að selja hálm. Hann keypti allt sem fáanlegt var, en þegar í höllina kom varð ljóst að mikið vantaði upp á að salurinn fylltist. Þegar sá yngri hafði tekið við peningunum, gekk hann afsíðis og settist niður og tók að velta fyrir sér hvað best væri að gera. Eftir nokkra umhugsun fann hann lausnina. Hann keypti stóran lampa og bar hann logandi inn í miðjan salinn, eftir að dimmt var orðið. Myrkrið vék, því ljósið fyllti nú hvern afkima. Yngri sonurinn hafði reynst vitrari og eignaðist því ríkið eftir dag föður síns. Úr hugvekju sr. Sigurðar Ægissonar um skammdegi Mbl. 13. janúar 2002

Naglasaga

Þetta er saga af litlum dreng sem var afar geðvondur. Faðir hans gaf
honum naglapakka og sagði honum að í hvert sinn sem hann missti stjórn á skapi sínu skyldi hann negla einn nagla í bakhlið grindverksins.
Fyrsta daginn negldi drengurinn 37 nagla í grindverkið. Næstu vikurnar lærði hann að hafa stjórn á reiði sinni og fjöldi negldra nagla
minnkaði dag frá degi. Hann uppgötvaði að það var auðveldara að hafa stjórn á skapi sínu en að negla alla þessa nagla í girðinguna.
Loksins rann upp sá dagur að enginn nagli var negldur og drengurinn hafði lært að hafa stjórn á sér. Hann sagði föður sínum þetta og faðirinn lagði til að nú drægi drengurinn út einn nagla fyrir hvern þann dag sem hann hefði stjórn á skapi sínu. Dagarnir liðu og loks gat drengurinn sagt
föður sínum að allir naglarnir væru horfnir.
Faðirinn tók soninn við hönd sér og leiddi hann að grindverkinu ? Þú
hefur staðið þig með prýði ,en sjáðu öll götin á grindverkinu. Það verður aldrei aftur eins og það var áður. Þegar þú segir eitthvað í reiði, skilur það eftir sig ör alveg eins og naglarnir. Þú getur stungið mann með hnífi
og dregið hnífinn aftur úr sárinu,en það er alveg sama hve oft þú biðst fyrirgefningar,örin eru þarna samt áfram. Ör sem orð skilja eftir sig
geta verið jafnslæm og líkamleg ör.
Vinir eru sjaldgæfir eins og demantar.Þeir hlusta á þig, skiptast á
skoðunum við þig og opna hjarta sitt fyrir þér.?

 

Taka 2

Geggjað veður í dag um allt land meðalhraði 25ms isss plastpokaveður

af okkur hjónakornum þá erum við búinn að liggja í flensu frá síðan síðasta miðvikudag frábært hóst hóst og tilheirandi nefsprengjustíflur svefnleisi og hitavellingur annars erum við að koma til með þetta, allavega ég fer í vinnu á morgunn en veit ekki með konuna hún er 50/50 . Þa' verður fínt að komast út í hreint loft og fá smá hreifingu mar hefur gott af því.