Sögur með boðskap

VANDAMÁLATRÉÐ

 

Smiðurinn sem ég réð til að hjálpa mér að gera upp gamalt sveitabýli, hafði nýlokið erfiðum fyrsta degi í vinnunni.                   

Hann var klukkutíma of seinn í vinnuna vegna þess að það sprakk dekk á bílnum, rafmagnssögin hans gafst upp, og nú neitaði forni pallbíllinn hans að fara í gang.    

Meðan ég keyrði hann heim, sat hann við hlið mér í steingerfðri þögn.

Þegar við vorum komnir, bauð hann mér inn til að hitta fjölskylduna.                  

Þar sem við gengum að útidyrunum, stoppaði hann stuttlega við lítið tré og snerti trjágreinarnar með báðum höndum.

Eftir að hann opnaði hurðina, varð á honum undursamleg breyting. Sólbrúnt andlit hans rifnaði í brosi og hann faðmaði börnin sín tvö og kyssti konuna sína. 

Seinna gekk hann með mér að bílnum mínum. Við gengum framhjá trénu og forvitnin náði tökum á mér.

 Ég spurði hann um það sem ég hafði séð hann gera fyrr um kvöldið. 

"Æ, þetta er vandamálatréð mitt," svaraði hann.  "Ég veit að ég kemst ekki hjá vandamálum í vinnunni, en það er eitt sem víst er, að þau eiga ekki heima á heimili mínu hjá konu minni og börnum. Þannig að ég hengi þau á tréð þegar ég kem heim á kvöldin. Síðan tek ég þau aftur af trénu á morgnana."  

 "Það skrýtna er," sagði hann og brosti,  "að þegar ég kem út á morgnana og tek þau upp, þá eru þau ekki næstum eins mörg og mig minnti að ég hefði hengt upp kvöldið áður."

***

Lífsreglur - Stórir Steinar

Dag einn var sérfræðingur í tímaskipulagningu að tala fyrirframan hóp viðskiptafræðinema. Til að koma meiningu sinni almennilega til skila, þá notaði hann sýnikennslu sem nemendurnir gleyma aldrei.

Þar sem hann stóð fyrir framan þennan hóp af metnaðarfullu fólki, þá sagði hann: "Jæja, þá skulum við hafa próf."

Hann tók upp 5 lítra krukku með stóru víðu opi, og setti hana á borðið fyrir framan sig. Svo tók hann um það bil 10 hnefastóra steina og varfærnislega kom þeim fyrir í krukkunni, einn af einum.

Þegar krukkan var full, og ekki hægt að koma fleiri steinum í hana, þá spurði hann: "Er krukkan full?"

Allir í bekknum svöruðu: "Já."

"Jæja?" sagði hann. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu með möl. Því næst sturtaði hann smá möl í krukkuna og hristi hana um leið sem orsakaði það að mölin komst niður í holrúmin á milli stóru steinanna. Svo spurði hann hópinn aftur:

"Er krukkan full?"

Í þetta sinn grunaði nemana hvað hann var að fara.
"Sennilega ekki," svaraði einn þeirra.

"Gott!" svaraði sérfræðingurinn. Hann teygði sig undir borðið og tók upp fötu af sandi. Hann hellti úr henni í krukkuna og sandurinn rann í öll holrýmin sem eftir voru milli malarinnar og stóru steinanna.

Enn spurði hann: "Er krukkan full?"

"NEI!" æptu nemendurnir.

Aftur svaraði hann: "Gott!"

Hann tók því næst könnu af vatni og hellti í krukkuna þar til hún var alveg full. Svo leit hann á bekkinn og spurði:
"Hver er tilgangur þessarrar sýnikennslu?"

Einn uppveðraður nemandinn rétti upp höndina og sagði, "Tilgangurinn er að sýna, að það er sama hversu full dagskráin hjá þér er, ef þú virkilega reynir, þá geturðu alltaf bætt fleiri hlutum við!"

"Nei." Svaraði sérfræðingurinn. "Það er ekki það sem þetta snýst um. Sannleikurinn sem þetta dæmi kennir okkur er þessi: Ef þú setur ekki stóru steinana í fyrst, þá kemurðu þeim aldrei fyrir."


Hverjir eru ‘stóru steinarnir' í þínu lífi? Börnin þín... Fólkið sem þú
elskar... Menntunin þín... Draumarnir þínir... Verðugt málefni... Að kenna eða leiðbeina öðrum... Gera það sem þér þykir skemmtilegt... Tími fyrir sjálfa(n) þig... Heilsa þín... Maki þinn.

Mundu að setja STÓRU STEINANA í fyrst, eða þú munt aldrei koma þeim fyrir.

Ef þú veltir þér upp úr litlu hlutunum (mölin, sandurinn,
vatnið) þá fyllirðu líf þitt með litlum hlutum sem skipta í raun ekki máli og þú munt aldrei hafa þann tíma sem þú þarft til að eyða í stóru mikilvægu hlutina í þínu lífi (stóru steinarnir).

Semsagt, í kvöld, eða í fyrramálið, þegar þú hugsar um þessa stuttu sögu, spurðu þig þá að þessarri spurningu:
"Hverjir eru ‘stóru steinarnir' í mínu lífi?"
Settu þá svo fyrst í krukkuna.
hef rekist á þessa speki oft og víða og finnst hún eiga erindi við okkkur öll.  Sjaldan er góð [speki] of oft [sögð].

***

"I'm a fighter by nature and nothing will ever change that"   Anastacia.  Hún greindist með krabbamein 2003 og létt þessi orð falla í viðtali af því tilefni.

***

Ljósið sigrar myrkrið

"Það eru tvö herbergi. Annað er almyrkvað og hitt er albjart. Milli þessara herbergja er hurð. Hvað gerist ef þú opnar hana? Fer myrkrið inn í bjarta herbergið eða fer ljósið inn í dimma herbergið? Auðvitað fer ljósið inn í dimma herbergið, en samt minnkar ekki birtan í bjarta herberginu. Ljósið sigrar alltaf". Höf ókunnur.  Rakst á þessa sögu á síðuflakki mínu, svo sannarlega orð að sönnu.

 

***

Englar á ferð

Two traveling angels stopped to spend the nightgh in the home of a wealthy family.
The family was rude and refused to let the angels stay in the mansion's guest room.
Instead the angels were given a small space in
the cold basement.
As they made their bed on the hard floor, the
older angel saw a hole in the wall and repaired it.
When the younger angel asked why, the older angel replied:
"Things aren't always what they seem."

The next night the pair came to rest at the house of a very poor, but very hospitable farmer and his wife.
After sharing what little food they had the couple let the angels sleep in their bed where they could have a good night's rest.

When the sun came up the next morning the angels found the farmer and his wife in tears.
Their only cow, whose milk had been their sole
income, lay dead in the field.

The younger angel was infuriated and asked the
 older angel how could you have let this happen?
The first man had everything, yet you helped him, she accused.
The second family had little but was willing to
share everything, and you let the cow die..

"Things aren't always what they seem," the older angel replied.

"When we stayed in the basement of the mansion, I noticed there was gold stored in that hole in the wall. 

Since the owner was so obsessed with greed and unwilling to share his good fortune, I sealed the wall so he wouldn't find it."

"Then last night as we slept in the farmers bed,
the angel of death came for his wife. I gave him
the cow instead.

Things aren't always what they seem."

Sometimes that is exactly what happens when things don't turn out the way they should. If you have faith, you just need to trust that every out come is always to your advantage. You just might not know it until some time later... höf ókunnur fékk þetta sent í tölvupósti

***

Hvolpar

A farmer had some puppies he needed to sell. He painted a sign advertising the pups and set about nailing it to a post on the edge of his yard.  As he was driving the last nail into the post, he felt a tug on his overalls. He looked down into the eyes of a little boy.
Mister," he said, "I want to buy one of your puppies."  "Well," said the farmer, as he rubbed the sweat off the back of his neck, "these puppies come from fine parents and cost a good deal of money."  The boy dropped his head for a moment. Then reaching deep into his pocket, he pulled out a handful of change and held it up to the farmer. "I've got thirty-nine cents. Is that enough to take a look?"

"Sure," said the farmer. 

And with that he let out a whistle, "Here, Dolly!" he called. Out from the doghouse and down the ramp ran Dolly followed by four little balls of fur.
The little boy pressed his face against the chain link fence. His eyes danced with delight. As the dogs made their way to the fence, the little boy noticed something else stirring inside the doghouse.

Slowly another little ball appeared; this one noticeably smaller. Down the ramp it slid. Then in a somewhat awkward manner the little pup began hobbling toward the others, doing its best to catch up.

"I want that one," the little boy said, pointing to the runt.
The farmer knelt down at the boy's side and said, "Son, you don't want that puppy. He will never be able to run and play with you like these other dogs would."  With that the little boy stepped back from the fence, reached down, and began rolling up one leg of his trousers. In doing so he revealed a steel brace running down both sides of his leg attaching itself to a specially made shoe.
Looking back up at the farmer, he said, "You see sir, I don't run too well myself, and he will need someone who understands." höf ókunnur.  Stal þessu af síðunni hans Árna Sal

***

"Cogito ergo sum" (Ég hugsa, þess vegna er ég)René Descartes

***

"Some people come into our lives and quickly go.  Others stay for a while and leave foodprints in our hearts and we are never ever the same" Höf ókunnur

***

 Ævintýri frosksins ... 

Einu sinni, fyrir langa löngu fóru froskar í keppni. Markmiðið var að ná upp á topp á háum turni. Margt fólk safnaðist saman til að horfa á þá og hvetja.

Keppnin byrjaði.

Í raun og veru hefur fólkið líklega ekki trúað því að það væri mögulegt fyrir froskana að komast efst upp á turninn, svo að allt sem maður gat heyrt frá áhorfendum var af þessum toga:

"Ohhhh þvílík fásinna !!! Þeir geta þetta aldrei !"

Einn og einn froskur fór að heltast úr lestinni en einn hélt ótrauður áfram.

Og fólkið hélt áfram :

"... Þvílík fásinna !!! Þeim tekst þetta aldrei!..."

Og froskarnir játuðu sig sigraða, nema þessi eini sem hélt sínu striki.

Að lokum, voru allir froskarnir hættir keppni, nema þessi eini sem einn og óstuddur, með ótrúlegri eljusemi og dugnaði, náði toppi turnsins.

Hina keppendurna langaði að vita hvernig hann fór að.

Einn af þeim gekk til hans til að spyrja, hvernig í ósköpunum hann hafði farið að því að halda þetta út og klára keppnina.

Og komst þá að því að hann ... var heyrnarlaus!

Boðskapurinn ... hlustaðu aldrei á fólk sem hefur þann leiða vana að vera neikvætt og sjá skít í hverju horni ... vegna þess að það rænir þránni úr hjarta þínu! Minntu sjálfan þig alltaf á mátt þeirra orða sem við heyrum og lesum. Þess vegna þarftu alltaf að hugsa jákvætt.

JÁKVÆ%u0110NI !

Niðurstaða:

Lokaðu eyrunum fyrir hverjum þeim sem segir þér að þú getir ekki og munir ekki ná þeim markmiðum sem þú stefnir að til þess að láta drauma þína rætast. Stefndu hátt, hlustaðu á eigin rödd og hjarta og vertu JÁKVÆ%u0110UR, þá öðlastu allt það sem þú sjálfur vilt. Höfundur ókunnur, fékk þetta sent í tölvupósti fyrir langa löngu.

***

Sérstakt tilefni...

Vinur minn opnaði undirfataskúffu konu sinnar og tók upp gjafapakka vafinn
inní silkipappír:
"Þetta er enginn venjulegur pakki."
Hann opnaði pakkann og starði á bæði pappírinn og undirfötin sem í honum
voru.
"Ég gaf henni þetta þegar við fórum til New York í fyrsta sinn fyrir 8 eða
9 árum síðan. Hún hefur aldrei farið í þetta. Var að spara það fram að
sérstakri stund.
Eða . . . ég held hún hafi verið að spara það."

Hann færði sig nær rúminu
og setti pakkanum hjá hinum fötunum sem hann ætlaði að taka með á
jarðarfararstofuna, konan hans var nýlátin.

Hann sneri sér að mér og sagði:
"Það á aldrei að geyma eitthvað til þess að nota það á sérstakri stund.
Hver dagur er sérstök stund."
Ég held enn að þessi orð hafi breytt lífi mínu.
Núna les ég meira og þríf minna.
Ég sit í garðinum án þess að hafa áhyggjur af neinu.
Ég eyði meiri tíma með fjölskyldunni og minni tíma í vinnunni.
Ég ski ldi það þarna að lífið á að vera uppspretta reynslu sem maður á að njóta en ekki aðeins að þrauka í gegnum.

Ég geymi ekki ekki neitt lengur, ég nota kristalsglös á hverjum degi.

Ég fer í nýju fötunum mínum í búðina,
ef mig langar til þess.
Ég geymi ekki uppáhalds ilmvatnið mitt fyrir sérstök tækifæri. Ég nota það hvenær sem mig langar til.

Orðin "einhverntíman" og "einhvern daginn" eru
að hverfa burt úr orðaforða mínum.  Ef það er þess virði að sjá, hlusta eða gera, þá vil ég sjá hlusta og gera það núna.

Ég veit ekki hvað eiginkona vinar míns hefði gert ef hún hefði vitað að hún yrði ekki með okkur
morguninn eftir, það getur enginn vitað.

Ég held að hún hefði hóað í fjölskyldu sína og nánustu vini.
Hún gæti jafnvel hafað kallað á gamla vini til að koma sátt á fornar deilur. Ég vil líka gjarnan trúa því að hún hefði farið út að borða á
kínverskan veitingastað, sem var hennar uppáhald.

Það eru þessir litlu hlutir sem ég myndi sjá eftir að hafa e kki gert, ef ég vissi að minn tími
væri kominn.
Ég myndi sjá eftir því að hafa ekki gert þetta vegna þess að ég mun aldrei framar sjá vini mína, og bréf . . . bréf sem ég ætlaði alltaf að skrifa. ....
. "einhverntíman."
Ég myndi sjá eftir því og vera sorgmædd vegna þess ég sagði hvorki systkinum mínum né börnum nógu oft hversu mjög mér þætti vænt um þau.
Núna reyni ég hvorki að fresta, tefja eða geyma nokkuð sem gæti fært gleði og hlátur inní líf okkar.
Og á hverjum morgni segi ég við sjálfa mig þetta er minn sérstaki dagur.

Hver dagur, hver stund, hver mínúta er sérstök.

Mundu að  "Einhvern daginn"
er langt í burtu . . . eða kemur kannski aldrei. . . Höf ókunnur, fékk þetta í tölvupósti fyrir langa löngu 

Lítil saga um ljósið

Einu sinni var indverskur fursti. Hann átti tvo syni. Dag einn ákvað hann að sá vitrari þeirra myndi erfa ríkið eftir sinn dag. Hann lét þá báða hafa ákveðna fjárupphæð og sagði þeim að kaupa eitthvað, sem fyllt gæti stærsta hallarsalinn. Sá eldri fór strax að leita. Hann vantaði eitthvað sem var ódýrt og fyrirferðamikið. Á torginu sá hann mann sem var að selja hálm. Hann keypti allt sem fáanlegt var, en þegar í höllina kom varð ljóst að mikið vantaði upp á að salurinn fylltist. Þegar sá yngri hafði tekið við peningunum, gekk hann afsíðis og settist niður og tók að velta fyrir sér hvað best væri að gera. Eftir nokkra umhugsun fann hann lausnina. Hann keypti stóran lampa og bar hann logandi inn í miðjan salinn, eftir að dimmt var orðið. Myrkrið vék, því ljósið fyllti nú hvern afkima. Yngri sonurinn hafði reynst vitrari og eignaðist því ríkið eftir dag föður síns. Úr hugvekju sr. Sigurðar Ægissonar um skammdegi Mbl. 13. janúar 2002

Naglasaga

Þetta er saga af litlum dreng sem var afar geðvondur. Faðir hans gaf
honum naglapakka og sagði honum að í hvert sinn sem hann missti stjórn á skapi sínu skyldi hann negla einn nagla í bakhlið grindverksins.
Fyrsta daginn negldi drengurinn 37 nagla í grindverkið. Næstu vikurnar lærði hann að hafa stjórn á reiði sinni og fjöldi negldra nagla
minnkaði dag frá degi. Hann uppgötvaði að það var auðveldara að hafa stjórn á skapi sínu en að negla alla þessa nagla í girðinguna.
Loksins rann upp sá dagur að enginn nagli var negldur og drengurinn hafði lært að hafa stjórn á sér. Hann sagði föður sínum þetta og faðirinn lagði til að nú drægi drengurinn út einn nagla fyrir hvern þann dag sem hann hefði stjórn á skapi sínu. Dagarnir liðu og loks gat drengurinn sagt
föður sínum að allir naglarnir væru horfnir.
Faðirinn tók soninn við hönd sér og leiddi hann að grindverkinu ? Þú
hefur staðið þig með prýði ,en sjáðu öll götin á grindverkinu. Það verður aldrei aftur eins og það var áður. Þegar þú segir eitthvað í reiði, skilur það eftir sig ör alveg eins og naglarnir. Þú getur stungið mann með hnífi
og dregið hnífinn aftur úr sárinu,en það er alveg sama hve oft þú biðst fyrirgefningar,örin eru þarna samt áfram. Ör sem orð skilja eftir sig
geta verið jafnslæm og líkamleg ör.
Vinir eru sjaldgæfir eins og demantar.Þeir hlusta á þig, skiptast á
skoðunum við þig og opna hjarta sitt fyrir þér.?